Trochę o wieżowcach
Trochę o wieżowcach
Idea wznoszenia coraz wyższych budowli narodziła się już w starożytności, a pierwszym drapaczem chmur miała być legendarna wieża Babel. Ale wieżowce z prawdziwego zdarzenia pojawiły się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Do ich powstawania przyczyniły się głównie nowe techniki budowlane jak i nowe materiały: stal oraz beton. W 1883 roku w Chicago wzniesiono pierwszy jedenastokondygnacyjny budynek o konstrukcji szkieletowej, zasadniczym elementem budynku była żelazna kratownica, która dźwigała całą bryłę budynku. Elewację i ściany gmachu utworzono z cegły i szkła, które wypełniły przestrzenie pomiędzy poziomami żelaznego szkieletu. Największym dziełem chicagowskich architektów z lat 1890 – 1894 był liczący ponad sto metrów wysokości, piętnastopiętrowy Reliance Building. Jego projektanci zastąpili dotychczas stosowaną ciężką, kamienną fasadę lekką, ramową konstrukcją, która miała przestronne i jednakowe otwory okienne. Cechą charakterystyczną budynku były ściany pozbawione gzymsów i składające się z trzech jednolitych tafli szklanych okna.
